Łuszczyca objawia się na zewnątrz, ale nie oznacza to, że jest tylko chorobą skóry. Jest to także choroba całego organizmu. Procesy zapalne nie dotyczą wyłącznie zmian na skórze, ale wpływają na układ sercowo- naczyniowy, pokarmowy, stawy oraz metabolizm.
Łuszczyca to jedna z najczęściej rozpoznawalnych chorób w praktyce dermatologicznej. Jest to niezakaźna choroba, grudkowo-złuszczająca, która dotyczy 1–5% populacji europejskiej, w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Bezpośrednia przyczyna łuszczycy pozostaje niejasna. Na obserwowane objawy choroby wpływają czynniki genetyczne, immunologiczne, a także środowiskowe. Choroba często dotyka osób młodych, w wieku produkcyjnym, którzy chcą realizować swoje plany zawodowe i rodzinne. Wyniki badań raportu opublikowanego przez Fundację My Pacjenci i Unię Stowarzyszeń Chorych na Łuszczycę pokazują, że u 63% badanych łuszczyca została zdiagnozowana przed 20 rokiem życia.
Na rozwój łuszczycy może mieć wpływ wiele czynników. Ważną rolę odgrywają zarówno predyspozycje rodzinne, jak i czynniki środowiskowe np. warunki klimatyczne, przebyte urazy skóry, stosowane leki, dieta, uzależnienia (palenie papierosów i nadużywanie alkoholu). Często nasilenie objawów choroby występuje w zimnych porach roku lub w okresie przejściowym – na wiosnę lub jesienią. Najkorzystniejszym dla tej choroby jest klimat gorący, w którym słońce ma działanie lecznice (witamina D3!).
Typy łuszczycy
Wyróżnić można dwa typy łuszczycy zwykłej:
Typ I, dziedziczny, z początkiem choroby przed 40 rokiem życia, często w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym. Ten typ cechuje to, że łuszczyca występuje w rodzinie i ma wyraźny związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej. Jest to cięższy w przebiegu typ łuszczycy niż typ II, m.in. chory trudniej reaguje na leczenie, częściej występują nawroty zmian skórnych.
Typ II, zwany jest łuszczycą dorosłych. Pierwsze objawy występują po 40 roku życia. Typ II cechuje ujemny wywiad rodzinny i słaby związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej.
Przebieg łuszczycy
Łuszczyca może mieć różny przebieg. Najczęściej obserwuje się, że występowanie czerwonych, zapalnych ognisk, które pokryte są srebrnobiaławymi łuskami (stąd też nazwa tej choroby). Najczęściej dotyka takich miejsc, jak łokcie, kolana, okolice kości krzyżowej, dłonie i podeszwy oraz skóra głowa. Często obserwuje się ją również na paznokciach u rąk i nóg. Na twarzy łuszczyca zdarza się bardzo rzadko. Objawy tutaj wskazane dotyczą łuszczycy zwykłej, która występuje najczęściej. Mogą też być jej inne rodzaje tj. łuszczyca stawów, w której oprócz zmian skórnych występują zmiany stawowe prowadzące nieraz do trwałego inwalidztwa.
Łuszczyca a predyspozycje psychiczne
Dla chorych na łuszczycę występowanie objawów tej choroby wiąże się ze stresem. Jest to szkodliwy dla zdrowia stan, spowodowany przedłużającym się napięciem emocjonalny. Choroba też uaktywnia się po silnych przeżyciach i wstrząsach psychicznych. Chorzy na łuszczycę mogą też czuć się częściowo lub całkowicie odrzuceni przez społeczeństwo, co ma bezpośredni wpływ na ich psychikę. Narażenie się na nieprzyjemne komentarze powoduje u wielu chorych lęk przed obcowaniem z innymi ludźmi. Z jednej strony narastająca frustracja, a z drugiej nieustanna konieczność radzenia sobie ze zmianami skórnymi wywołuje zły humor, poczucie krzywdy i odosobnienia, a także samotność czy brak chęci do działania i prowadzenia aktywnego trybu życia.
Raport z badania pt. „Potrzeby pacjentów z łuszczycą w Polsce”, wskazuje, że aż 20% pacjentów wymagało leczenia lekami przeciwdepresyjnymi, a co czwarty badany korzystał
z pomocy psychologa lub psychiatry w okresie ostatnich trzech lat.
Wskazówki dietetyczne – czego chorzy na łuszczycę powinni unikać
Należy wyeliminować z diety:
- Cukier, wszystkie cukry proste (dotyczy każdej choroby przewlekłej)
- Gluten, znajdujący się m.in. w zbożach i wszystkich produktach zbożowych, w ciastach, pizzy, bułkach, chlebach).
- Przetwory i produkty mleczne (przynajmniej na okres leczenia).
Ponadto, należy:
- Zbadać poziom witaminy D3 w organizmie (dotyczy każdej choroby przewlekłej), a konkretnie jej metabolitu 25OH. W przypadku niedoboru metabolitu 25OH, gdy jego poziom jest poniżej 50 ng/ml należy te niedobory uzupełnić. Uzupełnić tzn. doprowadzić do takiej sytuacji, w której przy następnym badaniu poziom witaminy D3 i jej metabolitu 25OH będzie w granicach 80-100 ng/ml. Jest to sytuacja pożądana w przypadku leczenia łuszczycy.
- Uzupełnić dietę w magnez, a także stosować kąpiele z dodatkiem chlorku magnezu i siarczanu magnezu z dodatkiem sody oczyszczonej. (Na przykład dwie szklanki chlorku magnezu do dobrze nagrzanej, ciepłej wody w wannie, tak aby się rozszerzyły pory skóry. I do tego dwie szklanki sody oczyszczonej)
- Pić duże ilości wody.
- Zadbać o zakwaszenie żołądka.
- Uszczelnienie jelit.
Szczególnie w przypadku, gdy jest odkwaszony żołądek i procesy trawienia nie przebiegają w sposób optymalny – to kiedy jest rozszczelniona ściana jelita to związki, które nie powinny tam się dostać, kiedy się tam dostaną to powstaną stany zapalne. Może to rzutować na zmiany skórne tj. atopowe zapalenie skóry czy łuszczycę. W tym wypadku można zastosować Colostrum lub zastosować w diecie zarówno buraka, jak i sok z kapusty.
Zaburzenia w składzie flory bakteryjnej mogą także doprowadzić do rozszczelnienia jelita, dlatego w diecie należy zastosować żywe kultury bakterii z fruktooligosacharydami (polecam produkt AkuPRO firmy Akuna). - Wyeliminować stan zapalny (dotyczy każdej choroby), który zawsze związany z jest z występowaniem za dużej ilości wolnych rodników w organizmie. Za duża ilość wolnych rodników powoduje, że nasz naturalny system obronny nie jest w stanie ich zwalczyć lub po prostu on sam źle funkcjonuje. W tym przypadku należy regularnie spożywać witaminę C w postaci naturalnej, płynnej.
Ważne, aby pamiętać, że łuszczyca jest to choroba układu odpornościowego. Zatem należy wspierać działanie układu odpornościowego. Stan zapalny, który pojawia się na skórze jest symptomem chorego układu odpornościowego. W tym wypadku oprócz leczenia zewnętrznych objawów na skórze (w postaci leków sterydowych.) należy zwrócić uwagę na przyczynę, wewnątrz organizmu.
Katarzyna Gryga
Dietetyk, promotor zdrowego i ekologicznego stylu życia. Prowadzi infolinię Akuna
